همین که در این اوضاع و احوال بلبشو هنوز می توانم دست مایه هایی برای آرامش و خوشنودی پیدا کنم, جای خوشحالی دارد. مقادیری مطالعات جامعه شناسانه هم لابلای برنامه هایم می گنجانم تا به راز جان سختی مان پی ببرم.
هرچند دل خوش کنک به نظر می رسد, اما معتقدم که درک خوشی های عمیق در اکثر مواقع در اوج محدودیت ها و سختی ها ممکن است. با این حساب خوشا به حال ما که چه ملت خوشبختی هستیم!
درهرحال یک بار دیگر سال جدید در راه است و تنها می توان امیدوار بود که ملت ما همواره برای هر اتفاقی اعم از خوب و بد آمادگی دارد و کاملا متوجه است که در این گوشه دنیا نقشه کشیدن برای آینده و اتخاذ تصمیم های دوراندیشانه بیشتر به مزاحی برای گذران اوقات می ماند. همین که تا پایان روز بتوان تا حدودی طبق برنامه پیش رفت, کلی جای خوشحالی دارد. بعضی وقت ها این اتفاق می افتد, مثل دیروز و به گمانم امروز!
با شعار هر چه پیش آید, خوش آید به استقبال سال جدید می روم.
۳ نظر:
دنیا خیلی کوچیکه!
من هم آی پاد میخوام......
دیگه دیگه.... میگم که دنیا خیلی کوچیکه! حتمأ ماه دیگه عکست رو هم می زنن! خیلی اتفاقی موقع جستجوی یه چیز خیلی بی ربط این خبر رو خوندیم!!! انشالله به زودی خواهد رسید......
سال نو مبارک. کدوم خبر؟ چی شده؟ آی پد جی؟
ارسال یک نظر