۹/۲۰/۱۳۸۱

قيافه بلنده هميشه يه شكليه انگار داره از يه خنده بلند ناگزير جلوگيري ميكنه .كه البته هميشه موفق نميشه .كوتاهه برعكس جدي و تقريبا عبوس به نظرم از انهاست كه سرباز به دنيا اومده. تمام مدتي رو كه من روي دندان دوستش كار ميكردم به حال خبردار كنار يونيت ايستاده بود. مثل يه سگ وفاداره! تركيب اين دو نفر هميشه منو بياد فيلمهاي جنگ ويتنام ميندازه فضاي بخش حالت نظامي پيدا ميكنه و من ناخوداگاه به صرافت اين ميفتم كه بايد راست رفت سراغ انچه از همه فوري تره. شرايط جنگيه و و بايد سريع تصميم گرفت و عمل كرد. سر آخر هم فراموش كردم بگم كه ميتونه دهنش رو بشوره و اون در همون حاليكه خرده هاي آمالگام را مزه مزه ميكرد از من تشكر كرد و عقب عقب بيرون رفت !!

هیچ نظری موجود نیست: