همه ما نياز به پرتو نگاه داريم و بر حسب نوع نگاهي كه در زندگي خواستار آنيم ،مي توان ما را به چهار گروه تقسيم كرد . نخستينگروه، تعداد بيشماري از چشمان ناشناس را مي طلبند و به عبارت ديگر خواستار نگاه عموم مردمند . در گروه دوم كساني هستند كه اگر در پرتو نگاه كثيري از آشنايان نباشند،هرگز نمي توانند زندگي كنند . اين افراد بدون احساس خستگي ميهماني هاي عصرانه ،شام و نهارمي دهند . اينها خوشبخت تر از گروه اول هستند ،زيراافراد گروه اول اگر مستمعين خود را از دست بدهند،تصور مي كنند كه روشنايي در عرصه هستي آنان خاموش شده است .و اين چيزي است كه دير يا زود ،تقريبا براي همه آنان اتفاق مي افتد .اما اشخاص گروه دوم هميشه موفق مي شوند براي خود نگاههايي به دست آورند . پس از آن گروه سوم است ،گروه كساني كه نياز دارند در پرتو چشمان يار دلخواه خود زندگي كنند . كافي است كه چشمان يار دلخواه بسته شود تا عرصه هستي آنها نيز در تاريكي فرو رود . سرانجام گروه چهارم (يعني نادرترين گروه) مي آيد . كساني كه در پرتو نگاههاي خيالي موجودات غايب زندگي مي كنند . افراد اين گروه اغلب در رويا به سر مي برتد ميلان كوندرا