من كه از درون ديوارهاي مشبك شب را ديده‌ام
و من كه روح را چون بلور بر سنگترين سنگهاي ستم كوبيده‌ام
من كه به فرسايش واژه‌ها خو كرده‌ام
و من ـ باز آفريننده اندوه
هرگز ستايشگر فروتن يك تقدير نخواهم بود
و هرگز تسليم‌شدگي را تعليم نخواهم داد
زيرا نه من ماندني هستم نه تو
آنچه ماندني‌ست وراي من و توست.
«نادر ابراهيمي»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر