زبان نگاه

به یاد 17فروردین82، ساعت 5 عصر!‌

نشود فاش کسی آن‌چه میان من و توست

تا اشارات نظر نامه‌رسان من و توست

گوش کن با لب خاموش سخن می‌گویم

پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید

حالیا چشم جهانی نگران من و توست

گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید

همه جا زمزمه عشق نهان من وتوست

گو بهار دل و جان باش و خزان باش،ارنه

ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست

این همه قصه فردوس و تمنای بهشت

گفت‌و‌گویی و خیالی ز جهان من و توست

نقش ما گو ننگارند به دیباچه‌عقل

هر کجا نامه‌عشق است نشان من و توست

سایه ز آتشکده ماست فروغ مه و مهر

وه ازین آتش روشن که به جان من و توست

ه. ا. سایه