با این مذهب و فرهنگ دست و پاگیری که مجالی برای ابراز احساسات و انگیزه‌های واقعی باقی نمی‌گذارد، زندگی واقعی یک جورهایی زیرپوستی در جریان است. در نهانی‌ترین قسمت‌های وجود و پنهان از چشم اغیار که شامل همگان است. اگر درنهان خواسته‌ها، اندیشه‌ها و تمایلات عادی و طبیعی هم در جریان باشد، آن‌چه در بیرون نمود دارد اغلب غریب، غیرمعمول و گاه فراانسانی است. در این انفجار جمعیت برای به چشم آمدن باید تلاشی افزون داشت... خاص بود... وارونه زندگی کرد... ساختارشکنی‌کرد!( واژه محبوب سالکان این راه ) خلاصه که همه می‌خواهند به نوعی متفاوت باشند بلکه در این بلبشو به چشم آیند، در خاطره‌ها بمانند وجمله‌های قصارشان نقل محافل شود.

این‌همه را گفتم و راست این است که از خودم دلخورم... سخت دلخورم... خواهم گفت چرا ... ولی... شاید وقتی دیگر...