بعضيها وقتي تفاوت عميق بين آنچه كه در روياست با دنياي واقعي را مي فهمند كم كم روياهاشون را كنار مي گذارند . وتمام عمرشون را صرف درك آنچه حقيقي و واقعي است مي كنند . اين البته كار هر كسي نيست و در صورت درك غميق واقعيت رنج زيادي را بهمراه دارد. من براي عظمت اين كار احترام قائلم ولي خودم نمي توا نم جزو اين دسته باشم . در عين اينكه حقيقت را دنبال مي كنم و دغدغه واقعي بودن دارم باز نمي توانم گاهگاهي به دنياي روياهام گريز نزنم. .شايد اين از ضعف منه ولي همين روياها گاهي منو از عمق نااميدي بيرون آورده
يكي از روياهام ديدن آدمهاي اين دنياي مجازي( به همين صورتي كه در اينجا هستن ) در دنياي واقعيه. در آن صورت چقدر زندگي زيباتر و قابل تحملتر ميشد .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر